یادداشت/ماندن بر قدرت و خواسته‌های به جامانده ملت؟

« کسی از قول برخی بستگان شهید بهشتی می‌گفت پس از واقعه 7 تیر در عالم رویا به او گفتم آقای بهشتی مردم عجیب منقلب شده‌اند و بر مظلومیت شما به جد شهادت می‌دهند شهید مظلوم با اشاره به جراحت سینه گفته بود اما مرهم این زخم به راحتی نخواهد بود صرف نظر از سند ماجرا، معنای بلند آن قابل انکار نیست.

همه باید مراقبت کنند و بویژه آنان که بر مسند امور تکیه زده‌اند وزیر محترم بهداشت که شخصیتی وزین است اما به مصداق مثلی عربی که می‌گوید: «اسب چابک نیز گاهی بر زمین می‌افتد»؛ با فرماندار یک شهر محروم که در صدد شرح قصه نابرخورداری و محرومیت از اقل بهداشت و سلامت دیار خود بر آمده بود دچار لغزش رفتار شد که چه بسا دیگرانی هم با قضاوت‌های متفاوت در حق او لغزیدند. وزیر عذر خواست اما این غصه از سبک رفتار حاکمان بر دل خیلی‌ها نشست و زمان طولانی می‌خواهد تا از صفحه قلب‌هایی زدوده شود.
رفتار حکمرانان باید تابع اندیشه و مرامی مبتنی بر منشی مقبول باشد و تجلی کیش شخصیت آنان شهروندان را به صلاح و اصلاح فراخواند. این که شخص اول اجرایی کشور در جمع وکلا بگوید هرچه می‌خواهید بی واهمه قوه مجریه را نقد کنید و فردای آن در جمع دیگری زبان گشاید که تردید و سوال از دستاوردهای دولت در خصوص اقتصاد مقاومتی سوال بدی است نشان از یک تهافت رفتاری است و بر حافظه وجدان عمومی به نازیبایی می‌ماند.

یکی از رموز موفقیت متولیان امور آن است که علاوه بر گوش دل سپردن بر انتقاد دیگران که به تعبیری لطف خفی خداوندگاری است به واعظ درونی خویش نیز میدان دهند تا در حد مقدور از دایره انصاف خارج نشوند .(بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ .وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِیرَهُ) سوره القیامة 14. 15] آدمی بر نفس خود آگاه است حتی اگر بهانه هایی بسراید.

نشنیدن سخن خیرخواهانه رهبری که به دلسوزی او اعتراف دارند و به جای پند گیری، ملول شدن از بیان حقیقت گوی او وگاه موضع گیری به دور از آداب مورد انتظار، همگی نشانه‌ای است بر ویرانی آرامش درون و گرفتاری در تله آرزوهای نا همگون و ناشی از دل بستن به سراب نفع رسانی بیگانه تشنه به خون و افتاده در بند جنون.

باید برای این غم پاسخی یافت که دولت مکرم چه کرده است که رهبری نظام می فرماید: «به رئیس جمهور محترم هم گفته‌ام که بیان شاخص‌های کلان خوب است البته اگر آمارها قابل خدشه نباشد، شکایات مردم و دیدگاههای صاحبنظران به‌دست ما می‌رسد و باید در مسائلی نظیر تولید، اشتغال، از بین بردن رکود به معنای واقعی کلمه، قاچاق و واردات و صادرات به‌گونه‌ای عمل کرد که مردم تأثیر آن را در زندگی خود، کاملاً احساس کنند.»

غم کمی نیست که عدم تطابق ادعاهای آماری دولت با واقعیت‌ها به حدی باشد که پشتیبان اصلی همه دولت‌ها احتمال مخدوش بودن آن را در بیان عیان، بگنجاند...

با این وصف در مراجعه‌ای ساده به منابع دینی نتیجه می‌گیریم اگر کسی توانایی انجام رسالت‌های خود را ندارد و ضعف و سستی ظاهر و باطن در برآوردن وعده های خود و انتظارات به حق و قانونی مردمش، بر او مستولی است، فارغ از آن که اقبال عمومی باشد یا نه و به لطف قدرت و تطمیع و ابزار رسانه رای مردم را بشود گرفت و یا رقیب را منکوب کرد، فکر می‌کنم پذیرش چنین مسوولیتی شرعا و عقلا محرم است و واگذاری آن به اهلش که دانش کافی و توانایی جسمی و عده و عده وافی دارد عین وجوب.

(... وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ سوره البقرة 247]

باید فارغ از این که چه کسی و یا گروه در راس کار و متولی امور باشد به سرنوشت ملت اندیشید و حفط یک تمدن و میراث تاریخی بی‌بدیل. امید است دولت مردان فعلی ما پاسخ این سوال را برای خدا اولا و ماندن در تاریخ ثانیا به احسن وجه بیابند.»/

انتهای پیام