" نبود قول حزم و اعتذار ! "

" نبود قول حزم و اعتذار ! "

این روزها زیاد دیده می شود که افراد صاحب نام و شاغلان بر مسندهایی مهم پس از القاء سخن و ابراز نظر مجددا در پی تبیین و تفسیر آن بر می آیند و تا جایی که ممکن است سعی بر آن دارند تا سوء برداشت دیگران و نحوه انتشار رسانه ها را عامل اصلی مشکل پیش آمده نشان دهند . در این باب چند نکته قابل ملاحظه است ؛

۱- باید عنایت شود که دشمن همیشه در کمین است تا ماهی خود را صید کند . لذا تمام افراد بویژه آنان که بیشتر در معرض قضاوت و دید عموم هستند باید دقت کنند چنان با اتقان صحبت کنند که جای سوء برداشت و تحریف یا باقی نماند و یا به اقل حد ممکن برسد .

۲- وقتی مساله تکرار می شود باید پذیرفت که صاحبان منصب و تریبون خود نیز ناخواسته در حال پاس گل دادن به حریفند . این که امیر بیان ع فرمودند " هر وقت حرف زدن فزونی یافت خطا و اشتباه نیز زیاد می شود ." ، معنایش آن است که نباید افرادی به دلیل سهل الوصول بودن تریبون در همه موضوعات و آن هم به نحو اطناب سخن بگویند . نتیجه چنین سست عملی می شود بروز لغزش های بسیار و در پی اش اعتذارهای بسیار . البته ظاهرا عذرخواهی هم در زمانه ما لباس تجدد بر تن کرده است و تحت عنوان توضیح سخنان و تبیین گفته های قبلی و امثال آن اطلاع رسانی می شود. اخیرا رسانه های گروهی چنین مواردی را از چندین استان گزارش کرده اند .

۳- این که ما تمام تقصیر را بر دوش دیگران بیندازیم و فکر کنیم ما هر لفظی به کار می بریم و هر لحنی را استخدام می کنیم دیگران موظفند به قول مثل معروف ، أنف ما را الف بفهمند و الا سوء برداشت کرده اند و یا قصد شایعه سازی و تشویش افکار عمومی را داشته اند کمی فرافکنی است و چیزی از مسوولیت اجتماعی و قانونی ما نمی کاهد پس باید خود نیز قدری مراقب باشیم.

۴- جامعه امروزی بحمد الله از ضریب هوشی و فهم  بالایی برخوردار است و تا حد باورنکردنی پیچیدگی قضایا را می فهمد و تحلیل می کند بنابراین بویژه کسانی که بر مسند ها و جایگاه های اجتماعی مهم رسمی و معنوی تکیه زده اند باید در صدور کلمات و بروز رفتار خود بیشتر از دیگران مراقبه داشته باشند تا برای نظام هزینه های اضافی فراهم ننمایند. خدا کند همگان این شریفه قرآنی را در قول  و فعل خود مورد اهتمام قرار دهیم که فرمود ؛ (وَهُدُوۤا۟ إِلَى ٱلطَّیِّبِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَهُدُوۤا۟ إِلَىٰ صِرَ ٰ⁠طِ ٱلۡحَمِیدِ) الحج 24] قول طیب و توام با حزم و دور اندیشی و راه راست نعمتی است که باید از خداوند خواست که اگر حاصل شود نه لغزشی پیش می آید و نه نیاز به اعتذار و یا توجیه و تاویل سخنان قبل لازم می آید.

عصمنا الله جمیعا من الزلل و هدانا الی الرشاد.

احتذار

حزم

دکتر قاسم جعفری

فقه و حقوق