صبح روز سه شنبه وزیر خارجه قبل از شروع جلسه وارد صحن مجلس شد. معلوم بود می دانست پیام هایی ردّ و بدل شده که کارت زرد نگیرد. با ژست دیپلماسی دست می داد و احوال پرسی می کرد.
به او گفتم آقای ظریف، اینجا پارلمان است و نه وزارت خارجه! تواضع به خرج داد و روبوسی کرد. انگار از تعریف و تمجیدها و کف زدن های دیروز فراکسیون رهروان و توصیف های معاون اول رئیس جمهور که او را قوی ترین مذاکره کننده خوانده بود هنوز مبتهج بنظر می رسید.
البته در اثنای سوال هم داد و فریاد عده ای به این بهجت می افزود. معلوم است که نمی داتد چه مسئولیت بزرگی بر دوش می کشد.
فعلا از توضیح بیشتر معذورم. ولی می توانم به ایشان و تمام عزیزانی که مذاکرات را فتح الفتوج می خوانند بگویم مواظب باشید با ضرب صوفیان داستان مولوی نخوانید و نگویید که در پی بس پشیمانی خواهد داشت./
انتهای پیام
نظرات/سوالات